Մեծ ցնցումների ժամանակ անպայման սկսում են հիշել (հետին թվով) Նոստրադամուսի, Վանգայի օրախնդիր գուշակությունները։ Իբր, տեսեք, թե դեռ երբ են այդ մասին ասել։

…Հայաստան առաջին անգամ այցելեցի 1945 թվին, հայ պատգամավորության կազմի մեջ` մասնակցելու համար Ամենայն հայոց կաթողիկոսի ընտրություններին:

Իտալացի կոմպոզիտոր Գաետանո Դոնիցետտին երեք գործողությամբ «Պողիկտոսը» գրել է 1838-ին Նեապոլի «Սան Կառլո» թատրոնի համար, սակայն վերջին պահին ներկայացումն արգելվել է:

Մեզ խաղաղություն և խնդություն պարգևող իրականություններից է բնությունը: Այն թվում է սովորական ու բնական, և մարդը վայելում է դրա գեղեցկությունն ու շունչը:

Հուսիկ արքեպիսկոպոսը, որ տարիքով բավականին առաջացած էր, մահացավ: Մահացավ, և հայ գաղութը շատ մտահոգվեց, որ ռումինահայությունը հայ եկեղեցիով պիտի մնա անգլուխ:

Սիրելիներ, եկեք մի պահ նայենք անցյալ և տեսնենք՝ ինչպիսին է եղել կնոջ կյանքը հեթանոսության ժամանակներից սկսած:

Ինձ համար անակնկալ է, որ հեռուստատեսության կողմից այսօր եկել են, որպեսզի ես խոսեմ իմ կյանքի առաջին շրջանի մասին՝ մինչև իմ կաթողիկոս լինելը: Ինձ համար, ինչպես ասացի, անակնկալ է, և նույնիսկ մտածում էի, որ չընդառաջեմ, սակայն մերժել էլ չեմ ուզում, և, քանի որ այդ ցանկությունը կա, սիրով պիտի աշխատեմ ամփոփել իմ մտքերը՝ կանգ առնելով իմ կյանքի այդ շրջանի կարևոր իրադարձությունների վրա, մինչև իմ կաթողիկոսական ընտրությունը:

Մեր եկեղեցին կոչվում է Հայ առաքելական եկեղեցի, ի հիմնավորումն նախնյաց մատենագրության։ Ծանոթանանք հայոց ազգի առաջին լուսավորիչներին` Թադեոսին ու Բարդուղիմեոսին:

Հովհաննես Պապիկյանը «Իրատեսին» տրամադրեց այդ նյութերից՝ մի փոքրիկ նախաբանով, որոնք պարբերաբար կներկայացնենք ընթերցողներին։

Հիրավի զարմանահրաշ է մարդ տեսակի հոգևոր ներաշխարհը։ Նույնիսկ եղել է դեպք, երբ տարանտուլի (սարդի թունավոր տեսակ) խայթոցից մեռնող մարդը, երբ լսել է քնարի հոգեպարար ձայնը, դուրս է եկել մահվան ստվերների ձորից ու շարունակել ապրելը։